دکتر دانشجو در گفتگویی با اشاره به فضای سیاسی و فرهنگی دانشگاهها اظهار داشت: در دانشگاهها همیشه چه قبل و چه بعد از پیروزی انقلاب به جز در شرایطی که مسائل حاد سیاسی بوجود میآید، معمولاً چیزی نزدیک به فعالیت 10 درصد دانشجویان در حوزه سیاسی خیلی به نظر زیاد میآید. بنابراین اگر تشکلها را نگاه کنید تعداد اعضایشان خیلی زیاد نیست. هیچ وقت اینطور نبوده که همه دانشجویان در همه تشکلهای دانشگاه فعالیت داشته باشند. بحثهای اقتصادی که در کشور بوجود آمده است و تنگناهای اقتصادی که به خاطر خصومت دشمنان ایران به کشور تحمیل شده است تأثیراتش را روی زندگی روزمره مردم گذاشته است.
وی افزود: مسائل اقتصادی روی روحیه اساتید دانشگاهی ما تاثیر میگذارد و نتیجه این تأثیر روی دانشجویان خود را نشان میدهد. الان با نسلی از جوانانی مواجه هستیم که نیاز به شغل و مقرری ماهانه معقول دارند. این مسائل الان زیر سوال است و یکی از علل آن هم تحریمهای فلج کننده بوده. تا زمانی که در مسائل اقتصادی و ایجاد شغل نتوانیم مشکلاتشان را حل کنیم؛ نباید از آنها انتظار کنشگری سیاسی و فرهنگی داشته باشیم چرا که به عقیده من این انتظار معقول نیست.
رییس دانشگاه خاطر نشان کرد: کنشگری فرهنگی زمانی محقق میشود که از یک انسان فرهیخته انتظار این نوع کنشگری را داشته باشیم که حداقلهای زندگی آن در جامعه فراهم شده باشد.
مسئله بعدی، فضای مجازی است که با الگوریتمهای خود روی ذهن جوانان ما تاثیر می گذارد آن هم با این محوریت که همه اتفاقات و امکانات خوب در خارج از کشور وجود دارد و هرچه ضعف و اتفاقات بد است مربوط به داخل کشور میشود. این امر باعث بالا رفتن توقع جوانان ما شده است. زمان ما جوانان انتظار داشتند تا بعد از 30 سال به یک واحد 80 متری دست پیدا کنند؛ اما جوانان ما انتظار دارند همین الان این امکانات برایشان فراهم باشد.
وی با بیان اینکه جوانان امروز باید بدانند انتظاراتشان را معقولانه بیان کنند، خاطر نشان ساخت: درآوردن پول حلال یکشبه به دست نمیآید و به تدریج رخ میدهد. منطق حاکم بر کنشگریهای سیاسی و فرهنگی ما دستخوش مسائل اقتصادی در کشور و در داخل دانشگاهها شده است. بنابراین واضح این را عرض کنم اگر شما امروز در دانشگاهها شاهد عدم تمایل دانشجویان برای فعالیتهای سیاسی هستید به خاطر دلایلی است که توضیح دادم.
اگر می بینید برخی مردم تمایل یا رغبت برای حضور در انتخابات ندارند به نظر من به خاطر این نیست که مثلاً شورای نگهبان چه کسانی را تایید یا رد کرده است. نقش موثر این عامل این است که وقتی شخص رای می دهد، این رای منجر به آینده بهتر برای او شود.
همانطور که مقام معظم رهبری اشاره کردند، یکی از اصلیترین مشکلات ما الان مسائل اقتصادی در کشور است. لذا انتظار خیلی غیرمترقبهای نمیتوانیم از حضور مردم برای انتخابات داشته باشیم.
دکتر دانشجو یادآور شد: ما دوست داریم که حضور حداکثری پای صندوقهای رأی را شاهد باشیم، اما تا وقتی که این مشکلات اقتصادی حل و فصل نشود نمیتوان این انتظار را داشت. این حضور شاید با وجود شرایط فعلی با ایجاد یک موج احساسی و سیاسی باعث ترغیب مردم برای حضور در انتخابات شود. اگر این موج ایجاد شود، شاید تا 60 درصد هم شاهد حضور مردم باشیم، اما در غیر این صورت مثل سایر کشورهای انگلیس، فرانسه، آلمان، هلند و ... شاهد حضور 30-40 درصدی مردم خواهیم بود.
رییس دانشگاه تربیت مدرس افزود: انتظار ما برای این انتخابات، حضور حداکثر مردم است، زیرا ایران در حال پیدا کردن جایگاه خود در نظام نوین بین المللی است و یکی از راهکارهای بلند مدت ما که به انتخابات ریاست جمهوری آینده میرسد؛ این است که هیئت محترم دولت که در رأس آن یک رئیس جمهور فرهیخته و توانمند قرار دارد فکر اساسی برای تغییر وضعیت معیشت مردم کنند و به آنها اعلام کنند که وضعیت چه زمانی بهتر خواهد شد. مثلاً بگویند سیاستشان برای جلوگیری از افزایش برابری ارز و ریال چیست؟ آیا سیاستی برای کاهش ارز دارند؟
اگر چنین تصمیمی نداشته باشند وضعیت اقتصادی کشور قابل بهبود نیست. هرچند که ایجاد تولید یکی از راههای بهبود امور اقتصادی است، اما سیاست اصلی دولت باید بر عدم افزایش قیمت ارز در کشور باشد و باید با کمک فرمولها، راهکارهای مالی معاملاتی، راهکارهای حسابداری و علوم مدیریتی؛ فضا به نحوی باید مدیریت شود که خود به خود قیمت ارز کاهش پیدا کند. به عقیده من باید قیمت ارز تا 25 هزار تومان کاهش پیدا کند نه اینکه 50 هزار تومان باشد. عملکرد دولت قبل در این قضیه بسیار موثر است و دولت فعلی نیز برای کنترل این قضیه هنوز نتوانسته است کاری انجام دهد. باید این مسائل را به مردم گفت چرا که در صورت بیان درست این مشکلات و چگونگی اقدامات دولت برای رسیدگی به آنها اعتماد مردم بازخواهد گشت.
وی تصریح کرد: بالاخره باید برای این قضایا فکر کرد. چه کسانی باید برای این مسائل فکر کنند؟ خوب ما اتاق فکر وزرا و مسئولان دولت هستیم. چرا به ما رجوع نمیکنند؟ چرا در دولت آقای روحانی و چه در این دولت نمیآیند مشکلات کشور را با ما مطرح و همکاری بخواهند؟
باید به طور مثال 10 متخصص ایرانی و 10 متخصص خارجی را دور هم جمع کنند و به آنها حقوق و مزایا بدهند تا بتوانند جواب حل مشکلات کشور را دربیاورند. پیدا کردن همین جواب، یک پروسه عظیم است. پس میطلبد همانطور که در حوزه مسائل دفاعی، موشکی و نظامی اینطور رشد کردیم، در حوزه اقتصادی هم همینگونه باشیم. ما در دانشکده اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس افرادی را داریم که به شدت میتوانند برای پیدا کردن راه حل این مشکلات به دولت کمک کنند. ما میتوانیم افراد نخبه را از همه دانشگاهها برای حل این مسئله بسیج کنیم تا گرههای اقتصادی را بگشاییم. در حال حاضر چه کسی مسئول وضعیت اقتصادی فعلی جامعه است؟ وزرا و مدیران مسئول را بیاوریم از آنها سوال کنیم چرا با ذهن و فکر مردم اینگونه بازی میکنید؟ این چه بروکراسی است که جلوی طرحهایی مثل مولدسازی که مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده است را میگیرد؟
وی با تاکید بر رسانه ای کردن اقدامات صورت گرفته در راستای بهبود وضع معیشتی مردم اظهار داشت: الان بعد از گذشت دو سال تازه زمینهای مولدسازی را دریافت کردهایم. این سیستم سیستمی نیست که بتوان طی یک ماه مشکلاتش را حل کرد، باید ساختار آن درست شود. آقای رئیس جمهور هم در یکی از سفرهای اخیر خود به بحث بروکراسی موجود انتقاد کردند. اما مسئولیت حل همین مسائل بروکراسی نیز برعهده دولت است و من به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه امیدم به رئیس جمهور برای حل این مسائل بسیار زیاد است. حرکتها و توفیقات خوبی در حوزه سیاست خارجی رخ داده است و به نظر میرسد این اتفاقات خوب باید توسط وزیر امور خارجه به صورت واضح برای مردم بازگو شود. اینکه اگر به بریکس رفتیم، تاثیرش روی اقتصاد کشور چه خواهد بود؟ ما عضو شانگهای شدیم و از آن حصر اقتصادی جدا شدیم، حالا باید برای مردم ترجمه کنیم که این عضویت چه اثراتی روی جامعه و سفره آنها دارد. حتی بیایند به مردم بگویند اثرات این اتفاق را ده سال آینده خواهند دید.
این حرفهایی که میزنم به این خاطر است که مردم و کسانی که این صحبتها را میخوانند پای صندوق رأی بیایند. در این بین اینکه نمایندگان مجلس ما چگونه فکر میکنند هم بسیار مهم است. ما باید به کسانی رأی دهیم که در مجلس به فکر اصلاح ضعفهای موجود در جامعه هستند. باید از کاندیداهای مجلس بپرسیم تصمیمشان برای وضعیت تورم در جامعه چیست؟ چه برنامهای داشته و در چه کمیسیونی قصد فعالیت دارید؟ اگر این اتفاق بیفتد آن وقت مردم برای شرکت در انتخابات تمایل نشان میدهند.
وی با اشاره به ایجاد شور و نشاط و استقبال دانشجویان از انتخابات پیشِرو در دانشگاه یادآور شد: در دانشگاه تربیت مدرس این فضا باز بوده تا دانشجویان نقطه نظرات خود را بازگو کنند. دعوت از مسئولین مختلف با نگرشهای گوناگون سیاسی، کرسیهای آزاد اندیشی و بحث بر سر مسائل اساسی کشور میتواند به ایجاد شور و نشاط انتخاباتی در دانشگاه کمک کند. اما نمیتوانیم بگوییم که به طور مثال این فضا در دانشگاه 100 درصد از چیزی که در جامعه وجود دارد بهتر است. خیر؛ شاید نهایتا 10 درصد بهتر باشد. اما تفاوت ما با دانشگاههای دیگر در این است که دانشجویان ما بلوغ بیشتری دارند.
یکی از ایرادات سیاستی ما این بوده که بیشتر از اینکه در متن سیاست باشیم در حاشیه آن قرار داشتهایم. الان نیز انتخابات مجلس متن سیاست است و ما باید به این بپردازیم. در حاشیه این متن دعواهای سیاسی آنقدر ارزش ندارد که بخواهیم وقت صرف پرداختن به آنها کنیم.
وقتی کسی میخواهد حتی علیه نظام صحبت کند، اگر مطلب و انتقادی داشته باشد حاشیه درست نمیکند و حرفش را در متن کنشگری سیاسی بیان میکند اگر چنین نگرشی نداشته باشد آن میشود که در حیات دانشگاه فحش میدهد رفتارهای رکیک جنسی نشان میدهد وگرنه دانشگاه جای تعامل، بحث، صحبت و کنشگری سیاسی است.
وی افزود: دانشگاه جای تقابل و دعوا نیست بلکه جای تعقل است. چیزی که ما سال گذشته در دانشگاهها شاهد بودیم قطعاً کنشگری سیاسی نبود و این موضوع از دانشگاه به جامعه تسری پیدا نکرده بود بلکه از یک جامعه غیر دانشگاهی به داخل دانشگاه کشانده شده بود.
دانشگاه جایی است که حتی مخالفت هم با استدلال و منطق بیان میشود. انسانهای فرهیخته و دانشمند کنشگری شان با فحاشی نیست؛ بلکه با راهکارهای علمی همراه است.
دانشجویان ما به خاطر همان بلوغی که به آن اشاره کردم بیشتر در متن سیاست فعال بودهاند، حتی معترضین و مغتششین ما بهتر از جاهای دیگر رفتار کردند.
وی ادامه داد: در دانشگاه تربیت مدرس نیز از آن 90 روز اغتشاش و درگیری، 70 روز تحصن و تجمع داشتیم؛ اما ما با مدیریت آزادمنشانه خود سعی کردیم آن را به بهترین شکل مدیریت کنیم. ضمن اینکه اجازه فعالیتها و حرف زدنها را میدادیم خود دانشجویان، اعضای هیئت علمی و کارمندان نیز میدانستند که حفظ شأن دانشگاه مساوی با حفظ شأن خودشان است و بسیاری از کارهایی که اغتشاشگران در دانشگاههای دیگر میکردند در دانشگاه تربیت مدرس نمیکردند. در واقع یک خودکنترلی برای این قضیه در بین دانشجویان دانشگاه ما وجود داشت.
الان نیز این فضا باز است، معاونت دانشجویی ما در این زمینه فعال و پیگیر فعالیتهای تشکلها و انجمنهاست. توصیه من به جامعه دانشگاهی این است که در چه از زمان شاه و رضا شاه و حتی قاجاریه و چه حتی الان یکی از عوامل موثر کنشگری سیاسی حضور در انتخابات است. با نرفتن به حوزه انتخابات مثل این میماند که به همه بگوییم حرفی برای گفتن نداشته و استدلالی برای بیان کردن نداریم. وقتی پای صندوق رأی نیاییم یعنی استدلال بقیه را جایگزین استقلال خود کردهایم.
هر کدام از کاندیداهایی که حرفی برای گفتن دارند و شأن و شئونات دانشگاه را رعایت کنند ولو از هر جناحی که باشند؛ امکان حضور در دانشگاه تربیت مدرس را خواهند داشت و در قالب گفتگو برنامههای خود را برای مردم شرح دهند و به سوالات دانشجویان پاسخ داده و روشن کنند که هدف آنها برای حضور در مجلس آینده چه خواهد بود.
وی به بحث مهاجرت دانشجویان و اساتید دانشگاه اشاره کر د و گفت: دو تا مسئله اینجا مطرح است. اینکه چه تعداد از دانشجویان یا اعضای هیئت علمی ما میل به مهاجرت دارند و دیگری، اساتیدی هستند که دانشجویان را برای رفتن تشویق میکنند. ما قسمت دوم را در دانشگاه تربیت مدرس نداشتیم یا اگر هم بوده همان موارد محدود هم با برخورد مسئولین دانشگاه مواجه شده است.
دکتر دانشجو با بیان اینکه موج رفتن نشئتگرفته از تزریق ناامیدی دشمن به جامعه است،خاطر نشان ساخت: بخشی از این موج رفتن هم به تاثیر و تبلیغات دشمن برای ایجاد یاس و ناامیدی در جامعه مربوط میشود که به مردم القا کند ایندهای ای در کشور نخواهند داشت.
این باعث می شود هیچ کدام از توفیقات، موفقیتها و تلاشهای کشور در حوزههای مختلف دیده نشود یا کمتر دیده شود. چرا میگویند در این کشور امیدی نیست؟ اگر همین الان جوانانمان را برای هر حوزهای در کشور به کار بگیریم ده سال دیگر قطعا در صدر آن حوزه در دنیا قرار خواهیم داشت. به طور مثال تا 30 سال پیش ما نمی توانستیم پلهای خود را بسازیم، اما الان طراحی، اجرا و ساخت تمامی پلها به دست متخصصان داخلی کشور انجام میشود. بنابراین ما باید با ایجاد امید نسبت به برنامه تزریق ناامیدی در کشور مقابله کنیم. بستر مشکلات معیشتی در حال حاضر تنها چیزی است که می تواند این تزریق ناامیدی را بیشتر کند.
وی در پایان با تاکید بر لزوم افزایش ارزش پول ملی گفت: الان دغدغه دانشجوی دکتری که سال آخر خود را میگذراند، بعد از فارغ التحصیلی این است؛ آیا در کشور شغل و درآمد خواهد داشت؟ اینجا حقوقش چقدر خواهد بود و اگر به خارج از کشور برود چقدر؟ ما باید با دقت بیشتری این مسئله را حلوفصل کنیم. مهمترین عامل برای بهبود وضعیت اقتصاد کشور افزایش ارزش پول ملی بهصورت غیردستوری است، البته که این افزایش یکمرتبه رخ نخواهد داد؛ اما باید تدریجی و دائمی باشد. من تصورم این است که با اتخاذ سیاستهای درست طی یک سال و نیم میتوانیم این مشکل را مدیریت و حل کنیم.
|